|
|
 |
| ..::Biała koperta::.. |
edd.brr - 04.10.2009 19:48
..::Biała koperta::..
Moje pierwsze fotostory ^^ Piszę na bieżąco, dlatego nie wiem kiedy będą następne odcinki i ile ich będzie... A tymczasem miłej lekturki ;)
ODCINEK I
Starałam się jak najciszej schodzić po schodach, jednak nie bardzo mi to wychodziło. Przymrużyłam lekko oczy. Przecież nigdy nie mieli przede mną tajemnic, więc dlaczego teraz rozmawiali szeptem? Postanowiłam dowiedzieć się o co chodzi. Jednak mnie usłyszeli (niech żyje niezgrabność!) i przerwali rozmowę. Nie muszę chyba mówić, że wyglądało to dość podejrzanie. Nie wiem czemu, ale miałam złe przeczucie. Modliłam się, żeby mój instynkt mnie zawiódł. A jednak…
-Kochanie, już wstałaś?- po jej minie mogłam stwierdzić, że była zdziwiona moim nagłym pojawieniem się.
-Jakieś dwie godziny temu! Nieważne… O co chodzi? Dlaczego szepczecie za moimi plecami?
-Musimy z tobą porozmawiać.- przemówił tata. Jego ton głosu był nad wyraz poważny.
-Wojtek, myślę, że powinniśmy jeszcze trochę poczekać.
-Poczekać?! Na ostatnią chwilę? Ona powinna o tym wiedzieć.
-O czym?- wkurzała mnie ta niepewność.
-Wiesz, że mamy kłopoty finansowe. Tata dostał bardzo kuszącą propozycję pracy we… Wrocławiu. Za parę dni się przeprowadzamy.- wypowiadała to ostatnie zdanie bardzo niepewnie, jak gdyby bała się mojej reakcji.
A czego innego oczekiwała?! Ha! To śmieszne. Tak, na początku bardzo chciałam się przeprowadzić, ale… Ale gdy to już miało nadejść, zdałam sobie sprawę, że będę tęsknić za tą niewielką wsią leżącą niedaleko Warszawy. Mimo, że w szkole nie układało mi się. Wszyscy mnie wytykali palcami i rozmawiali na mój temat gdy byłam w pobliżu. W pewnym sensie byłam „popularna”, ale tylko w pewnym sensie. Miałam mało znajomych. Tylko czemu teraz tak narzekam? Nigdy tego nie robiłam… Pasowało mi. No, ale wracając do rzeczy…
-Co?! A czy ustalaliście to ze mną?! Nie! Mam tu tylu znajomych! A szkoła?! Co z nią?!
W ciągu semestru mam ją zmieniać? Proszę… Poczekajmy jeszcze trochę…- prosiłam, a wręcz błagałam.
-Julia, wiesz, że już postanowione i twoje prośby na nic się nie zdadzą.- tata zaczynał tracić cierpliwość.
Nie wytrzymałam. Uciekłam do swojego pokoju. Do jedynego miejsca, które było tylko moje. To tu rozmyślałam nad przeróżnym sprawami, wygłupiałam się i płakałam. A teraz musiałam je opuszczać? A znajomi? Jolka, Kacper i Gocha? Ich też muszę opuścić? Wiem, że znajomości na odległość nie mają szans, po prostu to wiem. Nie pytajcie dlaczego.
Poczułam coś wilgotnego spływającego po moim policzku. Nie mogłam się powstrzymać, zaczęłam płakać. Teraz, kiedy wszystko zaczynało się układać, kiedy znalazłam przyjaciół, oni rujnowali mi życie. I jak mogę ich nazwać rodzicami?! Nagle wszystko zaczęło się rozmazywać i… zasnęłam.
Fatamorgana - 04.10.2009 19:51
Cóż, nie jest to fotostory, bo nie ma fotek. ;d
Nawet fajne, ciekawe co będzie dalej. :)
corvus - 04.10.2009 21:11
nudne takie...
poczekam na kolejną część(odcinek :|)
Alex28081996 - 05.10.2009 08:17
Nie podoba mi się. I kto widział w pamiętniku dialogi??? Ale pisz. Będe zaglądać... I uważaj! Jestem marudna.
Sandra - 05.10.2009 11:51
Trochę to tak... sucho napisane. W ciągu dialogów praktycznie nic się nie dzieje (mam na myśli, że nikt na nikogo w żaden konkretny sposób nie patrzy, ani też nikt nie próbuję wymusić uśmiechu, czy przybrać naturalnego tonu głosu). Poza tym to wszystko jest tak mało realistyczne, te ich reakcje itd. No i to wtrącenie, że Julia będzie tęsknić mimo, że zawsze chciała się przeprowadzić jest trochę nie na miejscu. Jeśli już chciałaś tam coś napisać to nie tak dużo.
Cytat:
Poczułam coś wilgotnego spływającego po moim policzku.
Coś wilgotnego... to brzmi beznadziejnie. Lepiej byłoby napisać 'Poczułam wilgotną łzę spływającą po moim policzku'
Czekam na c.d, mam nadzieję, że się poprawisz :)
I przepraszam za ostrą krytykę, ale nie ty jedna jej doświadczyłaś ;)
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plshakyor.htw.pl
| |
|
